Ziall 003

Przebudziwszy się blondyn poczuł brak bliskości ze strony Zayna, podparł się na łokciach w poszukiwaniu chłopaka. Bez owocnie. Flegmatycznie podniósł swe jeszcze nie przyzwyczajone do ciągłego ruchu ciało i zaczął wałęsać się po pokojach nasyconych nutą dwutlenku węgla połączonego z nikłymi podmuchami zimnej nocy, która nadawała sytuacji większej chandry. Przechodził przez pokoje, otwierając kolejno każdy i zaczerpując coraz to większego powietrza. Snuł w mroku, zatopiony w czarnych myślach. Wiedział, że Jego luby nie wychodził z domu od tak. I chyba to sprawiało całkowitą destrukcję jego czułych na bojaźliwość cząsteczek. Tkwiąc w miejscu naprzeciw ostatnich drzwi, serce jego zadrżało, skórę pokryły nieznaczne dreszcze, a dłonie pokrył nieprzyjemny pot. Wypuścił głośno powietrze, pozwalając sobie na odrobinkę otuchy i przekręcił drewnianą gałkę. Nogi chciały się wycofać, lecz dusza i rozum podpowiadały by nie dopuścił do tego. Ujrzawszy widok na który serce stanęło, a oczy zaszkliły się, poległ na podłogę.

W poświacie księżyca na okrągłym dywanie leżał mulat. Nie oddychał. Nie dawał żadnych znaków życia. Ból, rozpacz, depresja, to wszystko towarzyszyło Irlandczykowi podczas sytuacji, która sprawiła, że Jego serce rozpadło się na miliony kawałeczków. A dusza niegdyś złączona w jedność, wzbiła się w górę i zostawiła Go samego. Na czworaka, stopniowo zbliżał się do ukochanego z brakiem stabilności w rękach. Czuł, jak by szedł w górę po ostrych grotach, a ciało jego oplecione tysiącami cierni. Uniemożliwiało mu to ruch, oddech, nawet łzy przysłaniały drogę i doprowadzały do większego lamentu.
-Obiecałeś, że mnie nigdy nie opuścisz. Kłamałeś.. -jedyne słowa jakie zdołał wydusić z przesyconych agonią płuc. Głową przylgnął na Jego klatce, sięgnął z wolna po mizerną dłoń szatyna i skrupulatnie wplótł w nią swoją. Drugą natomiast wsunął w bluzę, delikatnie zataczając w niej kręgi. -Jesteś moim aniołem. Jeśli przetrwam, czuwaj nade mną i nie pozwól mi umrzeć. -szeptał, łykając słoną boleść spływającą w bok sinych ust. Nozdrza napełnione zapachem perfum Zayna, zatapiały myśli w przeszłości. Rozkosznej przeszłości, okolonej obwódką idylli, która miała pełny dostatek wszelkich wymogów pary. Najważniejszą rzeczą było to, że mieli siebie, iskierka w ich oczach na sam swój widok przeradzała się w kulę płomieni obramowując znak miłości. Sentyment unosił się w powietrzu, w aurze dusz odzwierciedlonych, żyjących własną ekstazą. Faktury ciał łączyły idealną synchronizację, tworząc abstrakcyjny krąg, który wierzchem goryczy unoszącej się w podmuchu wiatru, zatrzymał na moment czas i pozwolił by odczuli wspólny spokój.

Niall, nie wierzył w to co się wydarzyło, nie wierzył, bo nie chciał ? Zdecydowanie tak, był to dla niego cios prosto w same sendo. Próbował krzyczeć, krzyczeć by wyrzucić z siebie smutek niosący przed sobą tygodnie nie przespanych nocy. Wiedział, że uczucie do bruneta nigdy nie zgaśnie. Stojąc na balkonie, próbował wmówić sobie, że to jakiś głupi żart, że nie dzieje się to naprawdę.

-Dlaczego mi go zabrałeś ?! Dlaczego akurat w tym momencie! Co zrobiłem źle, że tak mnie skarciłeś.. -wrzeszczał. Dłonie wpasował we włosy i klęknął, szlochając prawie niesłyszalnie. Łzy kapały na kafelkową podłogę mieniąc się w blasku księżyca.

-Masz swój wymarzony spokój, bez problemów, bez zmartwień.. A przede wszystkim już nie cierpisz. Twój żywot dobiegł końca, myślę, że Bóg się Tobą zaopiekuje, może nawet lepiej ode mnie. Nie zdążyłem Ci nawet podziękować, za wszystko co dla mnie zrobiłeś. Zainteresowałeś się mną, sprawiłeś, że na mojej twarzy coraz częściej pojawiał się uśmiech. Śpiewałeś mi wieczorami, a twoje posiłki były wręcz doskonałe. Może to śmieszne, ale zawsze kiedy spałeś robiłem Ci zdjęcia, byłeś wtedy taki niewinny. Gdy spotykałeś się z tą brunetką, jeszcze to było przed tym wszystkim, zazdrość zżerała mnie od środka, ostatni raz jak wracałem sam do domu, to pobiłem niewinnego człowieka. To było głupie, ale nie wiem co wtedy mną targało, tak po prostu, by się wyładować. Nie wiem jak sobie bez Ciebie poradzę, muszę zacząć nowe życie. Co będzie dość trudne. Kocham Cię i zawsze będę, mimo wszystko. Bo źródłem miłości byłeś Ty ..

***

No i jest 3 rozdział :>
A teraz kilka słów do Karoliny : JBluvsBabycakes

"Mając w sercu obraz twoich słów, moją duszę po brzegi wypełnia inspiracja. Koniuszkami swych martwych rąk dotyka me ciało i sprawia, że wchodzę w stan euforii. Uczucie, któremu kłaniam się aż do samej ziemi. Wkraczam w świat, który powstał na wskutek przeczytania kilku ale jakże doskonałych w każdej komórce, zdań. Siedząc na łóżku, pisząc swoje rozdziały, zastanawiam się nad tym, w jaki sposób byś to przelała. Nigdy nie dorównam osobie takiej jak Ty. Sama się sobie dziwie, że tak się stało. Dziękuję Ci z całego serca i myślę, że choć w minimalnym stopniu, dorównuję twojemu artyzmowi.